Saturday, March 22, 2008

Το όπιο του σύγχρονου ελληνισμού

Όπως είδαμε στο «Γεωργουσόπουλος: Διάκονος της Ελληνορθοδοξίας», ο Δάσκαλος του Γένους έδωσε μεγάλο ιδεολογικό αγώνα για την σεπτή Ελληνορθοδοξία εναντίον του δαιμονικού Διαφωτισμού. Η διαμάχη όμως συνεχίζεται με ένα κείμενό του στα «Νέα» (22.3.2008), το οποίο καταλήγει: «Ανεξάρτητα από την προσπάθεια των απανταχού μιτσιγκάνων, ο μέσος άνθρωπος τα ιστορικά και τα γνωμικά ποιήματα του Καβάφη αγαπά, τον Μιχαλιό καταλαβαίνει και οι πόνοι της Παναγιάς τον συγκινούν».
Στο ίδιο φύλλο παρεμβαίνει η Ελένη Γιαννακάκη με ένα μάλλον αμήχανο κείμενο που σίγουρα προδίδει αν μη τι άλλο σύγχυση, με τίτλο
«Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει», του οποίου τη συνέχεια μπορείτε να διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ.
Αλλά τα σημαντικά κείμενα είναι αλλού. Το εξαιρετικό κείμενο
«Ένα εθνικό κεφάλαιο» δημοσιεύει στο blog του ο Τιπούκειτος, όπου εκτός των άλλων κρίνει τις μεταφράσεις του Δασκάλου του Γένους Κ. Γεωργουσόπουλου ή Κ. Χ. Μύρη (εν συντομία ΚΧΜ): «σωστό περιβόλι από λάθη, παρανοήσεις και λεκτικά πυροτεχνήματα που πασκίζουν να κρύψουν τη θηριώδη άγνοια του μεταφραστή». Ο Τιπούκειτος παραθέτει μάλιστα ένα απόσπασμα από τη διάλεξη του Κωστή Παλαμά το 1890 στον «Παρνασσό» για τον Γεράσιμο Μαρκορά, το οποίο ταιριάζει γάντι στον Δάσκαλο του Γένους και σε άλλους του ιδίου ήθους και αντιλήψεων (το παραθέτω σε μονοτονικό για να μπορεί να αναπαραχθεί):
«Ο πατριωτισμός είναι το ευγενέστερον των αισθημάτων, αλλά και το προχειρότερον εις εκμετάλλευσιν υπό των φωνασκών, των αγυρτών και των επιτηδείων παντός είδους. Εν τω καθ’ ημέραν βίω ο πατριωτισμός δύναται να χρησιμεύση ως πρόσχημα προς θεραπείαν και των ιδιοτελεστέρων συμφερόντων· εν τη φιλολογία υπό την αιγίδα του συχνότατα κρύπτεται η στειρότης του πνεύματος και πάσης φιλολογικής ιδιοφυΐας η έλλειψις. Ιδιαιτέρως παρ’ ημών αμέσως από της συστάσεως του ελληνικού βασιλείου εδημιουργήθη παραλλήλως προς τους κλεινούς “πετσωματάδες”* των επαναστατικών κινημάτων σχολή “πετσωματάδων” της ποιήσεως υπό χείμαρρον μεγαλοκόμπου φιλοπατρίας καλυπτόντων την ισχνότητα των εννοιών και το χονδροειδές των αισθημάτων. Η φιλοπατρία όχι μόνον δεν προσθέτει τι, αλλά και ασχημίζει τους στίχους, οσάκις λείπει εξ αυτών η τέχνη και η ποίησις, όπως και τα λόγια, χωρίς τα έργα, καθιστώσιν αφορήτους τους τιτλοφορουμένους πατριώτας» (Άπαντα, Πρώτα Κριτικά, τόμ 3, σ. 74).
Στο εν λόγω ποστ υπάρχει και ένα καταπληκτικό σχόλιο του Γιάννη Χάρη, ο οποίος διαβάζοντας τη σκέψη του Δασκάλου του Γένους με χιούμορ μας άνοιξε τα μάτια: «…ο ΚΧΜ έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι σε κάθε μετάφρασή του αφήνει επίτηδες ένα λάθος, παγίδα για να πέσουν μέσα οι ανίδεοι αντιγραφείς του! Ε, δεν βρίσκεις πως θα ήταν αντάξιο της δαιμονίας τακτικής του να αφήνει περισσότερα από ένα λάθη, ώστε όσοι, υποψιασμένοι πια, προσέχουν να αποφύγουν τη μία παγίδα να πέφτουν στις άλλες;».
Άντε, να γελάσουμε κι εμείς οι μοχθηροί «φωταδιστές».
Αξίζει όμως –επαναλαμβάνω– τον κόπο να το διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο του Τιπούκειτου.

[*] πέτσωμα (το) μτφ. χρηματική παροχή υπό της ελληνικής κυβερνήσεως εις τους αντάρτας κατά τους ακήρυκτους πολέμους από το 1867 κ.ε. εναντίον της Τουρκίας η δι’ αμφιβόλους υπηρεσίας παροχή χρημάτων εκ του δημοσίου ταμείου (κν. λουφές). πετσωματάς (ο) ο λαμβάνων ή επιδιώκων να λάβη πέτσωμα.
Οι πετσωματάδες ήταν μια ολόκληρη κατηγορία κυρίως ενόπλων «πατριωτών» που συγκροτούσαν συμμορίες και εκβίαζαν το ελληνικό κράτος, το οποίο με τη σειρά του εκβίαζε τις Μεγάλες Δυνάμεις. Κι επειδή κάποτε έπιασε το κόλπο, με τον λεγόμενο Ειρηνοπόλεμο του 1885-86 (κυβέρνηση Θ. Δηλιγιάννη), πήγαν να το επαναλάβουν και το 1897 οπότε υπέστησαν επονείδιστη ήττα. Μάλιστα, τη συμπεριφορά της πολιτικής ηγεσίας, «μη τολμώσης της ελληνικής κυβερνήσεως να επιχειρήση επίθεσιν, αλλά και μη αφοπλιζομένης και τηρούσης στάσιν αμυντικήν απέναντι πολεμίου ουδαμώς απειλούντος αυτήν δι’ επιθέσεως» ο βουλευτής Αιγίου Γ. Μεσσηνέζης αποκάλεσε «ένοπλον επαιτείαν» (Κ. Παπαρρηγόπουλου, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. 8, σ. 22). «Η έκτασις των συμμοριών τούτων και η συνεργασία αυτών μετά πολιτευομένων και κομματαρχών ήσαν οι κυριώτεροι δημιουργοί της αναρχίας, ήτις εβασίλευε καθ’ όλην την χώραν. (…) Καθ’ ον χρόνον η ύπαιθρος χώρα ημέρα τη ημέρα ερημούτο εκ της τοκογλυφίας, τα αστικά κέντρα υπερεχείλιζον από ημιμαθείς επιστημονικάς λεγεώνας δημιουργούσας τάξιν παρασίτων επικινδύνων εις την αρμονικήν διακυβέρνησιν της χώρας». (όπ. π., σ. 10). Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα...
Αυτούς τους «πατριώτες» είχε στόχο και η σάτιρα του Γ. Σουρή «Ο κύριος Πετσωματάς», που δημοσιεύθηκε στο Kωνσταντίνου Φ. Σκόκου Γελοιογραφικόν Ημερολόγιον του έτους 1886, σσ. 40-41.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΕΤΣΩΜΑΤΑΣ

Ο κύριος Πετσωματάς, οπλαρχηγός ειρήνης,
’στον τελευταίο πόλεμον χαλάσας τρεις καπόταις,
φαγών ολίγα χρήματα της Εθνικής Αμύνης,
προ πάντων δε διακριθείς εις το σουφρόνειν κόταις,
’στους καφφενέδες σκυθρωπός και μόνος επλανάτο,
και ’στα τραπέζια κάποτε ησύχως εκοιμάτο.

Και τότε ωνειρεύετο υπό πλατάνους δείπνα
με κόταις δούλων αδελφών, με δάφνας και μυρσίνας,
αλλ’ όταν εκ του ευτυχούς ληθάργου του εξύπνα,
μετά δακρύων έβλεπε πως είναι εις Αθήνας.
Και δίδων πέντε φάσκελα το έθνος κατηράτο,
και πάλιν εξεθύμωνε και πάλιν εκοιμάτο.

Εδίψα μάχας κι’ αίματα της εποχής εκείνης,
αλλά το έθνος δυστυχώς μετά μακρούς πολέμους
ετρύγα τους γλυκείς καρπούς της ποθητής ειρήνης,
μοιραίως πελαγοδρομούν ’στους τέσσαρας ανέμους.
Κι’ εκείνος εκινδύνευε της πείνας ν’ αποθάνη.
κι’ εσκέπτετο νυχθημερόν τι διάβολο να κάνη.

Αλλ’ ο Θεός, ο πώποτε πεινώντα μη αφίνων
ουδέ αυτά τα πετεινά, ως λέγουν, τ'ουρανού,
προ πάντων δε οιστρηλατών τους κλέπτας των Ελλήνων,
και του πτωχού Πετσωματά εφώτισε τον νου
κι’ ως μόνην του ενέπνευσε παρήγορον ελπίδα
να βάλη κάλπην βουλευτού κι’ εκείνος ’στην πατρίδα.

Αυτό το πράγμα δύσκολον πολύ δεν του εφάνη…
εις την πατρίδα έχαιρεν υπόληψιν μεγάλην,
καθόσον ήτο γέννημα ενός αρχιτσοπάνη,
διακριθέντος άλλοτε στην Τουρκομάχον πάλην.
Αλλά κι’ αυτός ο ίδιος μετά τοσούτον χρόνον
συνέχισε τα τρόπαια των πατρικών αγώνων.

Λοιπόν;… της Κυβερνήσεως λαβών την συνδρομήν,
τα έξοδα της κάλπης του κ’ ολίγας παραινέσεις,
απήλθεν εις την πάτριον αναύλως προς τιμήν,
εις όλους υποσχόμενος διορισμούς και θέσεις.
Κι’ επέτυχεν;… επέτυχε και πρώτος παρ’ ελπίδα.
και κάθε φίλος έβγαλε γι’ αυτόν εφημερίδα.

Και από τότε δέχεται, χωρίς να δίδη, δώρα,
ελέγχει αδυσώπητος των υπουργών τας πράξεις,
φορεί και γάντια κάποτε και πάντοτε ως τώρα
εις της συμπολιτεύσεως ευρίσκεται τας τάξεις.
Και όταν πατριώτη του κανένα διορίζη.
το ήμισυ τουλάχιστον εκ του μισθού κερδίζει.

Ουδέ ’στο βήμα ομιλεί, αλλ’ ούτ’ ιδιαιτέρως,
και μόνον όταν πρόκηται γερόν να πέση ξύλον,
τότε σηκόνετ’ εν σπουδή κι’ ευθύς λαμβάνει μέρος,
διά τα δικαιώματα μαχόμενος των φίλων.
Εις πάσαν άλλην ήρεμον περίστασιν χαζεύει,
κι’ ηδυπαθώς τους ρώθωνας της μύτης του θωπεύει.

Κι’ εις τους χορούς του Παλατιού ως βουλευτής πηγαίνει,
αλλά τας συνηθείας του δεν λησμονεί τας πρώτας,
και πάντοτε του Παλατιού την σκάλαν κατεβαίνει
μ’ ολίγα κρύα λείψανα καλοψημένης κότας.
Τοιούτος αντιπρόσωπος πολύτιμος εφάνη
ο κύριος Πετσωματάς ο γόνος του τσοπάνη.


Ο Παλαμάς έχει γράψει και άλλα πιο σκληρά για τους άγαν πατριώτας, ιδίως μετά τον λεγόμενο ατυχή πόλεμο του 1897 (φαντάσου να ήταν και ευτυχής!). Αλλά σ’ αυτή τη χώρα των κανίβαλων νευροπαθών ψευδοπατριωτών και ιδιοτελών επίσης πατριδοκάπηλων, κινδυνεύει κανείς όταν σχολιάζει τα καμώματά τους, αφού είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι, πολλές φορές εγκληματικά επικίνδυνοι.
Κάποτε σε συνέντευξη χρησιμοποίησα τη φράση του Παλαμά «Ο πατριωτισμός [είναι] η γελοιωδεστέρα των αγυρτειών» (Άπαντα, τόμ. ΙΕ΄, σ. 271). Σύμφωνα με κάποιους βάρβαρους λειτουργούς της λεγόμενης ελληνικής δικαιοσύνης αυτή η «ύβρις» τιμάται αρκετά εκατομμύρια δραχμές. Παραθέτω με copy-paste τη σχετική τελευταία παράγραφο του βιβλίου μου «Η Μάστιγα του Θεού», γιατί έτσι ακριβώς ήθελα να το κλείσω:

Δυστυχώς δεν είναι μόνο γελοία, είναι και άκρως επικίνδυνη [η αγυρτεία του πατριωτισμού], όπως αποδεικνύεται από το 1897 έως το σκάνδαλο Οτσαλάν και τις «εθνικές αποστολές» των χριστόδουλων. Κάποτε χρησιμοποίησα αυτή τη φράση του Παλαμά διατυπωμένη έτσι: «Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τον χαρακτηρισμό του… αντεθνικού ποιητή Κ. Παλαμά: ο “πατριωτισμός” είναι η γελοιωδεστέρα των αγυρτειών». Είχα μάλιστα ζητήσει να τεθούν εισαγωγικά στη λέξη, παρότι ο Παλαμάς την έγραψε άνευ εισαγωγικών. Και ευρέθησαν ελληνορθόδοξοι δικαστές οι οποίοι, απονέμοντας «δικαιοσύνη» με την πατριωτική μεζούρα, την εθεώρησαν επιλήψιμη. Την επαναλαμβάνω εδώ, και θα την επαναλαμβάνω σε όλη μου τη ζωή συμπληρώνοντας ότι
και η ελληνορθοδοξία που τον «περιχωρεί» είναι μια από τις γελοιωδέστερες των αγυρτειών.
Ναι, «ο πατριωτισμός είναι η γελοιωδεστέρα των αγυρτειών»! Είναι η μάστιγα του έθνους μαζί με την ελληνορθοδοξία, τον μεταμφιεσμένο δηλαδή ελληνοχριστιανισμό, μήτρα του καθ’ ημάς αιώνιου φασισμού. Σημειώσαμε ήδη ότι ο όρος ελληνοχριστιανισμός εμφανίσθηκε για πρώτη φορά, σε κείμενο του Σπ. Ζαμπέλιου, το 1852 μ.Χ. Εκατόν είκοσι έτη, έως το 1974, κακουργεί εις βάρος της δημοκρατίας και της προόδου του έθνους μας, έχοντας προσφέρει δύο πλήρεις ελληνοχριστιανικές δικτατορίες. Μη έχοντας πλέον αυτή τη δυνατότητα περιφέρεται αγυρτικώς και αποτελεί το όπιο του σύγχρονου ελληνισμού.

Thursday, March 20, 2008

Κ. Γεωργουσόπουλος: Διάκονος της Ελληνορθοδοξίας

Είναι η φωνή του Χριστόδουλου ή οι σπασμοί του αγιατολάχ της νεοορθοδοξίας Γιανναρά εναντίον του Διαφωτισμού; Ή μήπως του Παπουλάκου ή του Αθανάσιου Πάριου; Ποιανού καντηλανάφτη, ποιανού μουλά είναι αυτή η φωνή; Ποιανού Ελληνοχριστιανού είναι αυτό το λιβανομύριστο κήρυγμα ανορθολογισμού;
Απολαύστε τον μικρομηδενιστή διάκονο της κακόφημης Ελληνορθοδοξίας, Κώστα Γεωργουσόπουλο, σε μια συνέντευξή του στην τριμηνιαία έκδοση «Αναλόγιον» της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης, τεύχος Νο 6, με θέμα «Ελληνική Διανόηση και Ορθοδοξία»:




«ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΑΜΝΗΜΟΝΟΣ ΚΙΤΣΑΡΙΑΣ»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟ*



Είμαστε ένας λαός με μακρά ιστορία που δεν εξισώνεται χρονικά ούτε με την ιστορία των ευρωπαϊκών λαών ούτε πολύ περισσότερο με την ιστορία της Αμερικής. Πιστεύετε ότι οι Έλληνες διανοούμενοι έχουν επίγνωση αυτής της ιστορίας και άρα έχουν ανάλογη μνήμη;

Αν και οι Έλληνες διανοούμενοι, από την εκπαιδευτική τους παλαιότερα εμπειρία, είχαν κάποια γνώση της ιστορικής συνέχειας και συνοχής, άρα και ιστορική μνήμη, η διανοουμενίστικη μόδα, που τείνει να καταστεί τρομοκρατία στις μέρες μας, απαιτεί ένα είδος λήθης, κατειρώνευσης, υπονόμευσης και αμφισβήτησης για ό,τι είναι σχετικό με την ιστορία, την μνήμη και την εθνική συνείδηση. Κι όσοι ακόμα είχαν λόγους να θυμούνται, πνίγουν ό,τι ξεμυτίσει για να μην τους πάρει το ποτάμι της μεταμοντέρνας αμνήμονος κιτσαρίας.

Εάν η ελληνική διανόηση έχει μνήμη και αίσθηση της μακραίωνης ιστορικής μας συνέχειας, πιστεύετε ότι έχει συνείδηση και της Χριστιανικής διάστασης αυτής της συνέχειας, και σε ποιο βαθμό συμμερίζεστε αυτή τη διάσταση;

Δεν βλέπετε πως είναι δακτυλοδεικτούμενοι όσοι εντοπίζουν την Ορθόδοξη μαγιά της Ελληνικής Ιστορίας; Ονομάζονται εξ άλλου φονταμενταλιστές, λες και είναι στο κάτω κάτω αναπηρία να ανακαλύπτεις ή να βάζεις θεμέλια στην πνευματική σου συγκρότηση και οικοδομή.

Όταν οι Έλληνες διανοούμενοι κατηγορούν ή κριτικάρουν την Εκκλησία, την κατηγορούν στο πρόσωπο των λειτουργών της και εξαιτίας των ολισθημάτων και αμαρτημάτων τους, ή εξαιτίας μιας περιρρέουσας αντιεκκλησιαστικής νοοτροπίας;

Κι αν ακόμη περιορίζουν την κριτική τους στους λειτουργούς, πράγμα κατά τη γνώμη μου νόμιμο, στο βάθος, λόγω μόδας, υποκύπτουν στη γενικότερη μηδενιστική προσέγγιση της Εκκλησιαστικής εμπειρίας.

Πόσο η κυριαρχία του «διαφωτιστικού» πνεύματος (αλλά και των ποικίλων μετεξελίξεών του) στην Ελλάδα, και μάλιστα οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων χρόνων λόγω της ένταξής μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, επηρεάζει τη στάση της διανόησης απέναντι στην Εκκλησία;

Η εμμονή στην απόλυτη λογοκρατία του διαφωτισμού δείχνει μια καραμπινάτη εθελοτυφλία, δεδομένου ότι δεν θέλουν να αντιληφθούν πως ό,τι σήμερα πληρώνουμε (φασισμούς, κομμουνισμούς, βιομηχανική επανάσταση, καπιταλισμό, παγκοσμιοποίηση, οικολογικό έγκλημα) είναι τέκνα-τέρατα του διαφωτισμού, ενός διαφωτισμού που πρόδωσε τα ανθρωπιστικά θεμέλια της Αναγέννησης και κατάντησε ορθολογιστική ψυχωσική μηχανή.

Μπορούμε να μιλήσουμε σήμερα για πυρήνες «πνευματικής αναγέννησης» που εμπνέονται από την Ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση, ή για διανοούμενους που ανακαλύπτουν γόνιμα την παράδοση αυτή;

Υπάρχουν και πυρήνες και μεμονωμένοι ναυαγοί που υψώνουν τη σημαία της πίστης μέσα στη σύγχρονη συγκεχυμένη θύελλα των «-ισμών».

Πώς θα μπορούσε να περιγράψει κανείς τη σχέση του σημερινού Έλληνα διανοούμενου με τη σημερινή Εκκλησία; Μήπως παραείναι δέσμιος της εποχής του, και μήπως η στάση του είναι κυρίως ορθολογιστική και αδιάφορη; Υπάρχει παρ’ όλα αυτά κάποια «απαίτηση» από την πλευρά του για μια πιο πνευματική και αληθινή εκκλησιαστική κατάσταση;

Όσον αφορά τους διανοούμενους, με τη σημασία που δίνει ο διαφωτισμός στον όρο, απελπιστείτε· δεν υπάρχει ομφάλιος λώρος. Δεν είναι ούτε καν απολωλός πρόσωπο. Ούτε αναζητά ποιμένα ούτε ανήκει σε ποίμνιο. Διανοούμενος και παράδοση, διανοούμενος και εκκλησιαστικό ήθος, διανοούμενος και πίστη, είναι έννοιες ασύμβατες. Απαίτηση υπάρχει από πρόσωπα που αρνούνται τον διανοουμενίστικο ναρκισσισμό και την αλαζονική βεβαιότητα. Οι «διαφωτισμένοι» είναι τόσο πολύ διαφωτισμένοι, ώστε δεν αναζητούν ούτε έχουν ανάγκη από άλλο φως, έστω και Αληθινό!

* Η συνέντευξη δόθηκε στον συνεργάτη του Αναλογίου Σωτήρη Γουνελά. Δημοσιεύθηκε στο τεύχος Νο 6, Ιούν.-Ιούλ.-Αύγ. 2003


Επίλογος Μ.Β.: Δεν είναι προτιμότερος ο Χριστόδουλος που είναι παραστατικός και κατανοητός απ’ όλους και βγάζει και γέλιο; «Είχε μεγάλη πέραση η ρήση την οποία είχε πει ο γνωστός φιλόσοφος Καρτέσιος “σκέπτομαι, άρα υπάρχω”. Αυτό το ρήμα εφαρμόστηκε στην Ευρώπη και έκαμε την Ευρώπη να υποταχθεί στη λεγόμενη νοησιαρχία, να είναι δηλαδή το ανθρώπινο λογικό παραπάνω απ’ ό,τι υπάρχει στον κόσμο. Από αυτό γεννήθηκε ο ορθολογισμός και από τον ορθολογισμό γεννήθηκε η απιστία εις τον Θεό και αυτή η απιστία είναι εκείνη η οποία γέννησε τους πολέμους, τις εκατόμβες των θυμάτων…».

Friday, March 07, 2008

Πώς ο Θεόδουλος έκανε διάσημο τον Πικάσο


Η αποκαθήλωση του «βλάσφημου» πίνακα του Thierry De Cordier από την έκθεση Outlook με εντολή του Ευ. Βενιζέλου ή η κατάσχεση του «ανθελληνικού» έργου της Εύας Στεφανή στην έκθεση Art Athina ή παλιότερα η δίωξη και καταδίκη του αυστριακού σκιτσογράφου του “Stern” G. Haderer για το κόμικ «Η ζωή του Χριστού» είναι πταίσματα μπροστά στη λογοκριτική βαρβαρότητα που επέδειξε ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης Θεόδουλος Ταπανίδης απαγορεύοντας τη συμμετοχή των μαθητών Γυμνασίων και Λυκείων στα εκπαιδευτικά προγράμματα που οργανώνει το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών στο πλαίσιο της έκθεσης χαρακτικών του Πικάσο «Suite 347». Σε ύφος των χουντικών σχολικών επιθεωρητών, με αντίληψη ελληνορθόδοξου μουλά, με το ηθικόμετρον ανά χείρας, ο εν λόγω Θεόδουλος έστειλε στις 5.3.2008 στα σχολεία της επικράτειάς του την παρακάτω χυδαία εντολή, που θα αποτελεί στίγμα και όνειδος για μια χώρα-μέλος της Ε.Ε.:

«Σας ενημερώνουμε ότι ανακαλούμε την με αρ. πρωτ. 519/23-1-2008 έγκριση συμμετοχής μαθητών των σχολείων της αρμοδιότητάς μας σε εκπαιδευτικά προγράμματα που οργανώθηκαν από το Τελλόγλειο Ίδρυμα στο πλαίσιο της έκθεσης με χαρακτικά του Πικάσο “Πικάσο Suite 347”, καθώς, ύστερα από προσωπική επίσκεψη, τα εκτιθέμενα έργα κρίθηκαν ακατάλληλα για μαθητές».

Αποτελεί στίγμα και όνειδος όχι γιατί κάποιος «λειτουργός» αυθαιρέτησε, αλλά γιατί ο υπουργός Παιδείας δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να αναγγείλει τόσο την κατάργηση της εγκυκλίου όσο και την απομάκρυνση αυτού του φανατικού από τη Διεύθυνση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Στίγμα και όνειδος γιατί ενώ ο εν λόγω Θεόδουλος εδήλωσε στην εφημερίδα «Μακεδονία»: «Ακόμη και το έντυπο του Τελλόγλειου μιλά για εικόνες από μπουρδέλα και τέτοια. Και επειδή είναι Πικάσο, τι να κάνουμε δηλαδή, όταν γίνεται μία έκθεση και δείχνει οτιδήποτε πρέπει τα παιδιά να το βλέπουν;», ο υπουργός Παιδείας δεν αντέδρασε, αλλά αφήνει αυτόν τον ανόητο να ασχημονεί νομίζοντας φαίνεται πως έκανε… διάσημο τον Πικάσο. Στίγμα και όνειδος γιατί ενώ στις εκκλήσεις του «μακαριστού» μεγάλου αρχηγού τους ή των ακροδεξιών του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού για επέμβαση της πολιτείας, πάντα βρισκόταν κάποιος υπουργός Πολιτισμού (Outlook) ή κάποιος ελληνορθόδοξος εισαγγελέας να ανταποκριθεί (Art Athina, δίωξη Haderer), ενώ όταν προκαλούν οι Θεόδουλοι οι εκπρόσωποι της πολιτείας κωφεύουν και πάντως δεν δείχνουν την ίδια σπουδή. Κατά τα άλλα, στην πόλη που αλωνίζουν ο Παναγριότατος Άνθιμος, ο Ζουράρις, ο Παπαθεμελής, ο Ψωμιάδης (ή Ζορό), ο Καρατζαφέρης, η ελληνοχριστιανική χυδαιότητα και η σύμφυτη πνευματική καθυστέρηση αυτών των κύκλων εκφράζεται με τέτοιες φασιστοειδείς και εθνοσωτήριες ιδέες και πράξεις. Όμως αυτή την πόλη δεν την εκφράζουν μόνον οι ανωτέρω Θεόδουλοι, αλλά και άνθρωποι όπως ο Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος καταδικάζοντας την εγκύκλιο του «επιθεωρητή» κατέληξε: «Θεωρούμε ότι η παρέμβαση των προϊστάμενων αρχών, ακόμη και του υπουργού Παιδείας, αλλά και του υπουργού Πολιτισμού, είναι απολύτως απαραίτητη» (6.3.2008). Το τρομακτικό όμως είναι ότι δεν αντέδρασε ούτε ο υπουργός Παιδείας ούτε ο υπουργός Πολιτισμού.
«Και επειδή είναι Πικάσο» θα ασχοληθούν δυο κοτζάμ υπουργοί; «Και επειδή είναι Πικάσο» θα σκεφτούν οι ελληνορθόδοξοι καραγκιόζηδες; Πώς να σκεφτούν, με τόσο άχυρο που τους έχουν ταΐσει από τα παιδικά τους χρόνια «παιδαγωγοί» Θεόδουλοι; «Και επειδή είναι Πικάσο» θα κωλώσουν τα παλικάρια; Το μυαλό θα τους εμποδίσει; «Και επειδή είναι Πικάσο», δηλαδή ακριβώς γι’ αυτό, το μάθημα της ανελευθερίας που έδωσαν ο εν λόγω Θεόδουλος και η κραυγαλέα αδιαφορία των υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Ποπολιτισμού είναι ακόμη πιο ηχηρό. Η χώρα των Γελοίων εθνικοφρόνων έχει τους «λειτουργούς» που της αξίζουν. Κι ακόμα δεν είδαμε τους μαθητές των Θεόδουλων.
Συμπληρωματικά:

Για δεύτερη φορά μέσα σε μία εβδομάδα οι Ελληνορθόδοξοι έδωσαν μαθήματα ήθους και πολιτισμού στους βαρβάρους Δύσης κι Ανατολής. Τη δόξα του εν λόγω Θεόδουλου εζήλωσεν ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών Γεώργιος Χατζημιχάλης, ο οποίος με τη σειρά του έκανε διάσημο τον κρυπτόμενον υπό το ψευδώνυμον Τένεσι, Θωμά Λανιέ Ουίλιαμς, απαγορεύοντας στους μαθητές να δουν την παράσταση του άσεμνου έργου του «Λεωφορείον ο Πόθος». Εξήντα περίπου έτη μετά την απονομή του Βραβείου Πούλιτζερ από τους αμερικανοσιωνιστάς εις τον ομοφυλόφιλον Θωμά που απαρνήθηκε το χριστιανικό του όνομα για να λάβει το βαρβαρικόν Τένεσι, ο ανυπότακτος Ελληνορθόδοξος, αναστατωμένος από το Θεοδούλου τρόπαιον απαγόρευσε στους μαθητές να παρακολουθήσουν την παράσταση του ΚΘΒΕ. Κι επειδή πήρε Πούλιτζερ ο ψευδώνυμος Τένεσης, τι μ’ αυτό; Ακούς εκεί Λεωφορείον «Ο Πόθος»! Είναι τυχαίο ότι ταυτοχρόνως οι κληρονόμοι ενός άλλου πανάρχαιου πολιτισμού έβαλαν στον Index Prohibitorum την ανήθικη πρωταγωνίστρια του «Προσοχή, Πόθος»; Ένα λεωφορείο μπορεί να ονομάζεται «Ο Πόθος»; Μα είναι δυνατόν; Αυτό είναι το λεωφορείον «Ο Κατήφορος»! Με τέρμα τον γκρεμό!
● Ο υπουργός εθνικιστικής παιδείας και θρησκευμάτων αναγκάστηκε να πάρει θέση με καθυστέρηση μιας εβδομάδας, θεωρητικώς και όχι πρακτικά, και αφού τον στρίμωξαν οι δημοσιογράφοι και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.
Όλοι μαζί θα κάνουν την Ελλάδα μεγάλη.

Tuesday, March 04, 2008

Ένα παλιό Πρωτόκολλο του Σοφού Γιανναρά σε επανέκδοση

Τον Ιούνιο του 2005 ο θεολόγος και ομότιμος καθηγητής Χρήστος Γιανναράς δημοσίευσε μια επιφυλλίδα κάνοντας σημαία μια δήθεν δήλωση του αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών Daniel Fried. Όσες διαψεύσεις και αν ακολούθησαν δεν ορρωδεί ο Ελληνομέτρης. Επανήλθε λοιπόν με νέα έξαλλη επιφυλλίδα του με τίτλο «Οργίζομαι, άρα ελπίζω» για να επιτεθεί στον νέο Πρόεδρο της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια, με επιχειρήματα του τύπου: «Ο κομμουνιστής κομματάρχης ήταν περισσότερο εύχρηστος στον αμερικανικό παράγοντα από τον τότε πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο, προκειμένου να εξασφαλιστεί η υπερψήφιση του Σχεδίου Ανάν». Και να συνεχίσει προσθέτοντας στη λασπολογία του Τάσσου Παπαδόπουλου την πλαστή «δήλωση Fried» που διακινεί ο ίδιος από το 2005:

«Μετά το δημοψήφισμα, ο κυπριακός Τύπος είχε φέρει στο φως (Οκτώβριος 2004) τα ποσά, πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, που επίσης απροκάλυπτα ο αμερικανικός παράγων είχε διαθέσει στην Κύπρο ενισχύοντας την προπαγάνδα για θετική ψήφο στο Σχέδιο Ανάν. Και σε ελλαδικές εφημερίδες είχε δημοσιευτεί (Ιούνιος 2005) η αποκαλυπτική ακριτομύθια του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ για ευρωπαϊκά θέματα Daniel Fried, που είχε πει στις 26.6.2003:
“Οταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Τουρκία να επιτρέψει τη διέλευση στρατιωτικών μας δυνάμεων μέσα από το έδαφός της για να φτάσουμε στο βόρειο Ιράκ, της προσφέραμε τρία ανταλλάγματα: Αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια σε χορηγίες και δάνεια. Την έναρξη διαπραγματεύσεων για την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και την Κύπρο μέσω του Σχεδίου Ανάν (and Cyprus in the form of the Annan Plan)”.»
(Χ. Γιανναράς, «Καθημερινή» 2.3.2008).

Γι’ αυτόν τον λόγο έχει ιδιαίτερη σημασία να παρακολουθήσει κανείς τη διαδρομή αυτού του παλιού Πρωτοκόλλου του Σοφού Γιανναρά, παραθέτοντας το παρακάτω κείμενο που είχε δημοσιευθεί τον Ιούνιο του 2005 στο site
www.libertynet.gr (το οποίο δυστυχώς έκλεισε).

g i a n n a r a s f r i e d


● Από την πλαστή «δήλωση Κίσινγκερ» στην πλαστή «δήλωση Fried»

● Πώς οι Ελληνάρες πλαστογραφούν πλαστά

● Ζητείται common sense



by M. PHILHELLENE
(του Μ. ΦΙΛΕΛΛΗΝΑ)


Τα «Πρωτόκολλα των σοφών Ελληναράδων» και ειδικότερα τα «Πρωτόκολλα του σοφού Γιανναρά» δεν είναι σαν τα «Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών» που χαλκεύθηκαν άπαξ για λογαριασμό της τσαρικής αστυνομίας. Οι ημέτεροι σοφοί όμως είναι ακατάβλητοι και γόνιμοι. Συνεχώς συμπληρώνουν με νέα κεφάλαια – αποστάγματα της οξυδέρκειάς τους, της ξεχωριστής ευφυΐας τους, του λαμπρού ελληνορθόδοξου πνεύματός τους, τόσο εκτυφλωτικού που τυφλώνει. Αυτοί είναι «το φως του κόσμου». Αυτοί, σύμφωνα με τον Γιανναρά, ανήκουν στο «αρχοντικό / αριστοκρατικό γένος». Ας μας επιτραπεί να θεωρούμε ΙQ test για τους Ελληναράδες τις περιβόητες «δηλώσεις» Αμερικανών πρώην και νυν υπουργών.

«Επέτειος που κρίνει πολιτικά αναστήματα» ήταν ο τίτλος της επιφυλλίδας του Χρ. Γιανναρά στο φύλλο της «Καθημερινής» 5.6.2005. (Κι εμείς σαν επέτειο 8 χρόνων από την παρουσίαση της «δήλωσης Κίσινγκερ» την βλέπομε, που κρίνει πνευματικά, επιστημονικά, ακόμη και ηθικά τα αναστήματα). Λοιπόν ο Γιανναράς έγραψε αυτή την επιφυλλίδα «Ένα χρόνο μετά την απόρριψη της Πλεκτάνης Aνάν» και ισχυρίζεται ότι «στον χρόνο που πέρασε, απανωτές αποκαλύψεις ξεγύμνωσαν απροκάλυπτα την πλεκτάνη». Ποια είναι η φοβερή «αποκάλυψη» που αποδεικνύει την τρομερή «Πλεκτάνη»; Ιδού:

«Δημοσιεύθηκε η κυριολεκτικά αποκαλυπτική δήλωση του υφυπουργού Εξωτερικών των HΠA για ευρωπαϊκά θέματα Daniel Fried: H δήλωση έγινε στις 26-6-2003 και έλεγε πως: “Οταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Τουρκία να επιτρέψει τη διέλευση στρατιωτικών μας δυνάμεων μέσα από το έδαφός της για να φτάσουμε στο βόρειο Ιράκ, της προσφέραμε τρία ανταλλάγματα (incentives): Αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια σε χορηγίες και δάνεια (in grants and loans). Την έναρξη διαπραγματεύσεων για την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Eνωση. Kαι την Κύπρο μέσω του Σχεδίου Aνάν (and Cyprus in the form of the Annan Plan)”».

Και στη συνέχεια ο Ελληνομέτρης, αυτός που κρίνει ποιες συνειδήσεις είναι «αφελληνισμένες» και ποιες «πουλημένες»[*], άρχισε το υβρεολόγιο κατά των «Ελληνωνύμων» (μετά τους «κουΐσλιγκ», «προδότες», «αφελληνισμένους» είπε να προσθέσει κι άλλη λέξη στο ρεπερτόριο των ύβρεών του) φθάνοντας έως την επίκληση του εισαγγελέα. Εξεγέρθηκε «για τη δική μας των Eλληνωνύμων παχυδερμία που ανέχεται δίχως καμιά αντίδραση ή διαμαρτυρία, να συνεχίζουν να ακκίζονται στο εγχώριο πολιτικό παλκοσένικο οι αδίστακτοι προπαγανδιστές και υμνητές της Πλεκτάνης Aνάν. Αν δεν είχαν την ικανότητα να διακρίνουν στο εκτρωματικό κείμενο ότι παραχωρούσε απροκάλυπτα την Κύπρο στην Τουρκία, είναι εξόφθαλμα ανεπαρκείς για τον στίβο της πολιτικής (ιδιαίτερα για αρχηγικές θέσεις). Αν κατανοούσαν την πλεκτάνη κι όμως συνέχιζαν να την εκθειάζουν και μανιασμένα να την προπαγανδίζουν, έπρεπε σήμερα πια να έχουν παραδοθεί στον εισαγγελέα και στην κοινή περιφρόνηση».
Κατονόμασε τους Kληρίδη, Σημίτη, τον «στρατευμένο προπαγανδιστή της Πλεκτάνης, Γιώργο Aνδρέα Παπανδρέου», τον «ανεκδιήγητο Αναστασιάδη», το «καιροσκοπικό ΑΚΕΛ» και από την μήνιν του δεν γλίτωσε ούτε ο Κ. Καραμανλής:
«Αλλά ούτε και ο σημερινός πρωθυπουργός της Eλλάδος είχε το σθένος να αντιταχθεί με παρρησία στην Πλεκτάνη Aνάν και κανένας δεν του καταλόγισε τη φυγομαχία. Aνεπίκριτος λοιπόν, αμέσως μετά την οριστική ακύρωση της Πλεκτάνης, άρχισε τις ικεσίες να βρυκολακιάσει το ανοσιούργημα, θα ξανατεθεί σαν “βάση διαπραγματεύσεων”, πέρα από κάθε λογική». Και μετά ταύτα, αποβλέποντας στην... «πρόκληση προβληματισμού» θέτει το ερώτημα: «Μήπως, αν, κατά πόσο οι πολιτικές ηγεσίες των Eλληνεπωνύμων σήμερα παίρνουν την εντολή διακυβέρνησης όχι πρωτίστως από τον λαό».

Στον Ελληνομέτρη Γιανναρά που μετά την διακίνηση –εν γνώσει της πλαστότητάς της– της δήθεν «δήλωσης Κίσινγκερ», διακινεί την δήθεν δήλωση Fried, απάντησε ο καθηγητής του Παντείου και συγγραφέας του βιβλίου «Η ευγενής μας τύφλωσις...» Γιάννης Γιανουλόπουλος. Η απάντησή του με την στρεψόδικη ανταπάντηση του Γιανναρά δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» της 8.6.2005 και την παραθέτομε ολόκληρη επειδή η εφημερίδα δεν καταχωρίζει [σ.σ.: δεν καταχώριζε τότε] τις επιστολές στην ιστοσελίδα της:

Δύο απορίες

«Στο φύλλο σας της Κυριακής 5ης Ιουνίου, ο κ. Χρήστος Γιανναράς, σε επιφυλλίδα του για την προ έτους απόρριψη του σχεδίου Ανάν –Πλεκτάνη Ανάν το ονομάζει, με κεφαλαίο «Π»– μας θυμίζει τι έχει μέχρι σήμερα «αποκαλυφθεί» εν σχέσει προς την εν λόγω «Πλεκτάνη».
Εξανίσταται δε διότι οι «προπαγανδιστές» του σχεδίου όχι μόνον δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να ζητήσουν συγνώμη για την τοποθέτησή τους υπέρ του «ναι» στο κυπριακό δημοψήφισμα, αλλά εξακολουθούν, παρά τις τρομερές αποκαλύψεις που παραθέτει, να εμμένουν στις απόψεις τους. Θα έπρεπε σήμερα πια, καταλήγει, «να έχουν παραδοθεί στον εισαγγελέα και στην κοινή περιφρόνηση».
Η τρομερότερη από όλες αυτές τις τρομερές αποκαλύψεις είναι «η κυριολεκτικά αποκαλυπτική δήλωση του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ για ευρωπαϊκά θέματα Daniel Fried», η οποία δήλωση «δημοσιεύτηκε». Είπε λοιπόν ο κ. Fried, κατά τον κ. Γιανναρά και τη μη αναφερόμενη πηγή του, πως όταν οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να πετύχουν τη μέσω Τoυρκίας προώθηση των στρατευμάτων τους στο βόρειο Ιράκ, προσέφεραν στην Αγκυρα σημαντικά ανταλλάγματα (incentives, σε παρένθεση, που σημαίνει κίνητρα και όχι ανταλλάγματα, όπως θα μπορούσε να είχε πληροφορήσει τον κ. καθηγητή ο οιοσδήποτε στοιχειωδώς αγγλομαθής φίλος του), μεταξύ των οποίων «και την Κύπρο μέσω του Σχεδίου Ανάν (and Cyprus in the form of the Annan Plan)».
Επειδή η «Καθημερινή», εφημερίδα με μεγάλη παράδοση και κύρος, δεν είναι ασφαλώς ούτε ο Στόχος ούτε η Χρυσή Αυγή ούτε κάποιο από τα άλλα «ελληνόψυχα» έντυπα που διακινούν τέτοιου είδους «πληροφορίες» και επειδή σέβεται τους αναγνώστες της, πιστεύω ότι θα λάβω απάντηση σε δύο απορίες. Όχι μόνον δικές μου, θέλω να ελπίζω: Πού δημοσιεύθηκε η προφανέστατα κατασκευασμένη αυτή «δήλωση» και πώς εξηγείται το ότι ο αρθρογράφος σας δεν προέκρινε, όπως φαίνεται, να καταφύγει σε αυτό που ονομάζουμε «κοινή λογική» προκειμένου να αντιληφθεί ότι μια τέτοια δήλωση –πέραν του εάν κάποιος ήταν υπέρ του «ναι» ή του «όχι» στο Σχέδιο Ανάν– δεν θα μπορούσε ποτέ να είχε γίνει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
Πάντειο Πανεπιστήμιο»

Απάντηση
«Την αρχική πληροφορία για τη δήλωση του υφυπουργού Daniel Fried και τη συγκεκριμένη αναφορά περί προσφοράς της Κύπρου στην Τουρκία μέσω του Σχεδίου Ανάν, άντλησα από μελέτημα του αναπληρωτή καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Μάριου Ευρυβιάδη, με τίτλο «Κύπρος και ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο», δημοσιευμένο στο τεύχος Απριλίου 2005 του περιοδικού «Εθνικές Επάλξεις», σελ 25-28. Το περιοδικό εκδίδεται από τον «Σύνδεσμο Επιτελών Εθνικής Αμυνας».
Το λοιπόν της επιστολής του κ. Γιαννουλόπουλου θα κρίνει, φυσικά, ο αναγνώστης της επιφυλλίδας μου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ»

Ο Ελληνομέτρης για μια ακόμη φορά οχυρωνόταν πίσω από κάποιον άλλον. Όπως είχε πράξει στην περίπτωση της πλαστής «δήλωσης Κίσινγκερ», που οχυρώθηκε πίσω από την γκάφα του Γ. Μαρίνου (ο οποίος όμως παραδέχθηκε δημοσίως το σφάλμα του αποκαθιστώντας την αλήθεια), το ίδιο κάνει τώρα οχυρωμένος πίσω από τον ομόφρονά του Μ. Ευρυβιάδη. Όμως ψεύδεται. Το επίμαχο απόσπασμα δεν το πήρε από το κείμενο του Ευρυβιάδη στο περιοδικό «Εθνικές Επάλξεις» (sic), όπως ισχυρίζεται. Από πηγή ανυπόληπτη το πήρε και το αποδίδει στον Ευρυβιάδη. Αν βάλουμε δίπλα δίπλα το κείμενο Γιανναρά και εκείνο του Ευρυβιάδη το διαπιστώνομε αμέσως.

Ο Γιανναράς γράφει:
«Oταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Tουρκία να επιτρέψει τη διέλευση στρατιωτικών μας δυνάμεων μέσα από το έδαφός της για να φτάσουμε στο βόρειο Iράκ, της προσφέραμε τρία ανταλλάγματα (incentives): Aρκετά δισεκατομμύρια δολάρια σε χορηγίες και δάνεια (in grants and loans). Tην έναρξη διαπραγματεύσεων για την είσοδό της στην Eυρωπαϊκή Eνωση. Kαι την Kύπρο μέσω του Σχεδίου Aνάν...».
Ο Ευρυβιάδης γράφει:
«we offered Turkey two incentives, several billion dollars in grants and loans, and Cyprus in the form of the Annan Plan” (“Όταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Τουρκία να επιτρέψει την διέλευση των στρατιωτών μας μέσα από το έδαφός της στο Βόρειο Ιράκ, της προσφέραμε δύο κίνητρα, αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια σε δωρεές και πιστώσεις και την Κύπρο υπό την μορφή του σχεδίου Ανάν».

Ο Γιανναράς γράφει για «τρία ανταλλάγματα» και ο Ευρυβιάδης για «δύο κίνητρα». Στην εκδοχή Γιανναρά υπάρχει και η έναρξη διαπραγματεύσεων για είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. Και, όπως διαπιστώνει κανείς από την σύγκριση των κειμένων, οι περισσότερες λέξεις είναι διαφορετικές, ακόμη και η στίξη.
Είναι προφανές ότι από κάποια άλλη, κακόφημη πηγή, άντλησε την «δήλωση Fried». Την αποδίδει όμως στον ομόφρονά του Ευρυβιάδη για να μπορεί να ισχυρισθεί ότι ο ίδιος δεν εξέτασε περισσότερο, αφού την πήρε από κείμενο πανεπιστημιακού, κατά τεκμήριον αξιόπιστου. Γι’ αυτό και υποθέτομε ότι σχολαστικά και πομπωδώς αναφέρει ότι την «άντλησα από μελέτημα του αναπληρωτή καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Μάριου Ευρυβιάδη». Εν πάση περιπτώσει, επέλεξε να φορτώσει στον Ευρυβιάδη παραπάνω απ’ όσα έχει διαπράξει.


Ο Daniel Fried διαψεύδει (ξανά)

Ο ομογενής εκδότης του περιοδικού “Greek-American ReviewΠαναγιώτης Μακριάς διαβάζοντας το άρθρο του Γιανναρά στην «Καθημερινή» απευθύνθηκε στον Carlos Aranaga, εκπρόσωπο Τύπου του αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών Daniel Fried. Η ερώτηση του ομογενούς εκδότη ήταν η ακόλουθη:

Attention Mr. Carlos Aranaga, Press Officer.

Dear Mr. Aranaga:

Following our telephone conversation, I request confirmation of a statement attributed to Assistant Secretary of State Daniel Fried. This statement was allegedly made on 6/26/2003 and he is quoted saying to a group of Greek-Americans:

"WHEN WE WERE TRYING TO PERSUADE TURKEY TO ALLOW THE PASSAGE OF OUR TROOPS THROUGH ITS TERRITORY INTO NORTHERN IRAQ, WE OFFERED TURKEY TWO INCENTIVES, SEVERAL BILLIONS DOLLARS IN GRANTS AND LOANS, AND CYPRUS, IN THE FORM OF THE ANNAN PLAN".

Is the above statement correct?

Peter Makrias
Editor
Greek-American Review


O εκπρόσωπος Τύπου του αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών Daniel Fried απάντησε στο e-mail του Peter Makrias την Δευτέρα 13 Ιουνίου 2005. Και η απάντηση ήταν κατηγορηματική: Αυτές τις δηλώσεις ο νυν υφυπουργός, ως μέλος του National Security Council τις έχει διαψεύσει ήδη κάμποσες φορές. Για την πλήρη κατανόηση της απάντησης σημειώνουμε ότι ο Daniel Fried υπηρετούσε στο National Security Council έως τις 5 Μαΐου 2005 οπότε διορίσθηκε ως υφυπουργός (Assistant Secretary, Bureau of European and Eurasian Affairs)
[1]. Η απάντηση του εκπροσώπου Τύπου του Daniel Fried είναι η ακόλουθη:

Mr. Makrias -

I have checked on this for you. These purported statements date to the time when Mr. Fried was at the National Security Council.

The National Security Council has denied these statements several times.

I refer you to State Department Spokesman Richard Boucher's response to a similar question on May 26 last year
[2]:

QUESTION: Another disclosure on Cyprus. According to an article written by established Greek-American organization, to be published soon in a very well known American magazine, a full copy of which is in my possession, reveals the following: “Why then the consternation about the rejection of the Annan plan? Because the true purpose was not the claimed goal of the reunifying the island, divided since the Turkish invasion of 1974, but the one stated by Mr. Daniel Fried, a senior State Department official. At a public meeting in Washington on June 26, 2003, in the presence of this writer and others, Mr. Fried declared: ‛When we were trying to persuade Turkey to allow the passage of our troops through its territory into Northern Iraq, we offered Turkey two incentives, several billion dollars in grants and loans, and Cyprus, in the form of the Annan Plan.’ When Turkey refused passage, the billions were dropped; however, the Annan plan survived, until it was dropped by the Cypriots on April 24th.”
Can you comment on that? Because it's coming from the mouth of Mr. Fried, Daniel.
MR. BOUCHER: Daniel Fried works at the National Security Council.
QUESTION: But at times he was --
MR. BOUCHER: He's a State Department officer.
QUESTION: Correct.
MR. BOUCHER: He's been Ambassador to Poland. He now works at the National Security Council.
Second of all, I think the United States has been quite clear that we have worked for a settlement between the two communities in Cyprus since long before Saddam Hussein took power in Iraq, since long before the issues of Iraq's invasions and weapons of mass destruction programs and other things became an issue. The United States' record on trying to reconcile the two communities and bring them together is abundant and clear, and has not – the reasons for our trying to do that have not changed in – year to year. They've been consistent since 1963.
QUESTION: What about the connection between Iraq and the Annan plan?
MR. BOUCHER: There is no connection between Iraq and the Annan plan.



Η διαδρομή των νέων «Πρωτοκόλλων»


Η νέα ιστορία ελληνορθόδοξης ανοησίας ξεκινά με ένα αποκύημα του Ελληνοαμερικανού Aris Anagnos στο site τού American Hellenic Council of California:

«Why [the Annan Plan] is it so lopsided in favor of Turkey? Perhaps the explanation lies in a statement made by senior State Department official Daniel Fried to a group a Greek Americans on June 26, 2003. He stated: “When we were trying to persuade Turkey to allow the passage of our troops through its territory into Northern Iraq, we offered Turkey incentives: several billion dollars in loans and grants and Cyprus in the form of the Annan Plan”. When Turkey refused passage, the billions were dropped but the Annan Plan remained. It was left up to the Cypriots to drop it on April 24»
[3].

Το κείμενο του A. Anagnos είναι γραμμένο μετά το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 αφού στην εισαγωγή του αναφέρεται στο 76% που πήρε το «ΟΧΙ» και το συγκρίνει με το «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου 1940. Και «αποκαλύπτει», ένα χρόνο μετά, την δήθεν δήλωση που έκανε ο Fried σε ομάδα Ελληνοαμερικανών στις 26 Ιουνίου 2003! Μόνος αυτός από όλη την ομάδα στην οποία μίλησε ο Fried «αποκαλύπτει» με καθυστέρηση ενός έτους!
Είναι φανερό ότι πρόκειται περί φαντασίωσης, φενάκης, παραλογισμού. Είναι τόσο εξόφθαλμα ανόητη κατασκευή η δήθεν δήλωση του Αμερικανού υφυπουργού, ωστόσο καθώς στερούνται common sense οι Ελληνάρες τη θεώρησαν αληθινή! Έτσι, ένα μήνα μετά το «βροντερό όχι» του δημοψηφίσματος στην Κύπρο, βασιζόμενοι οι Ελληνάρες σ’ αυτό το προφανώς αναξιόπιστο ηλεκτρονικό δημοσίευμα, ρώτησαν σχετικά τον Richard Boucher (εκπρόσωπο Τύπου του State Department) στο καθημερινό briefing, στις 26 Μαΐου 2004, στο οποίο αναφέρεται και ο εκπρόσωπος Τύπου του Fried στην απάντησή του στον εκδότη του “Greek-American Review” παραθέτοντας ένα απόσπασμα της συνομιλίας του με τους δημοσιογράφους. Αν και δεν αναφέρεται ποιος υπέβαλε την ερώτηση, από την αναφορά στην «αρχική ερώτηση του Λάμπρου» λίγο παρακάτω φαίνεται ότι ήταν ο Λάμπρος Παπαντωνίου (συνεργάτης των εντύπων «Ποντίκι», «Παρόν», «Νέμεσις»): «QUESTION: Richard, just to go back to Lambros' original question...»
[4].

Θα έλεγε κανείς ότι εδώ θα τέλειωνε το αστείο. Όχι. Το έθνος θα επέμενε στη συνωμοσιολογία. Η συμπεριφορά των ειδικών επί των Εθνικών Κινδύνων θα ήταν ανάλογη με εκείνη της δήθεν «δήλωσης Κίσινγκερ». Έτσι οι ακρίτες του Ελληνισμού περιέφεραν την δήθεν «δήλωση Fried» σε διάφορα site στο Ίντερνετ με διαφορές στη διατύπωση, ανάλογα με την ένταση της φαντασίωσης στο μυαλό του κάθε φοβικού εθνικιστή. Για παράδειγμα:
«"When we were trying to convince Turkey to allow the passage of our troops through its territory in Northern Iraq, we gave Turkey two motives: several billion dollars in the form of donations and loans and Cyprus in the form of the Annan plan."
Daniel Fried, member of the National Security Council and special advisor to President Bush
Washington, June 26, 2003
»
[5].

Το «Cyprus Weekly» έκρινε ότι δεν έληξε το ζήτημα και αναδημοσίευσε την «δήλωση Fried» στις 27 Αυγούστου 2004:
«The Anglo-American authorship of the Annan Plan was publicly and shamelessly admitted during a public meeting in Washington on June 26 by Daniel Fried, a senior US State Department official who now works for the US National Security Council.
“When we were trying to pressure Turkey to allow the passage of troops through its territory into Northern Iraq we offered Turkey two incentives: several billion dollars in grants and loans, and Cyprus in the form of the Annan Plan.”
».
Την σκυτάλη πήρε η ακροδεξιά εφημερίδα «Σημερινή» με άρθρο του Γεωργίου Κτενά, στις 29.8.2004. (Στο ίδιο φύλλο ο συνεργάτης της εφημερίδας Χρ. Γιανναράς έγραφε το άρθρο «Υπαινιγμοί για “μυημένους”»). Έγραφε λοιπόν ο Γ. Κτενάς:
«Όπως μας υπενθύμισε η “Cyprus Weekly”, στις 26 Ιουνίου 2003 ο πρέσβης Daniel Fried είπε σε δημόσια συνάντηση στην Ουάσινγκτον, παραμονές του πολέμου στο Ιράκ: “Όταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Τουρκία να επιτρέψει τη διέλευση των στρατευμάτων μας διαμέσου της επικράτειάς της στο Βόρειο Ιράκ, προσφέραμε στην Τουρκία δύο κίνητρα: Αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια υπό μορφή δωρεών και δανείων και την Κύπρο στη μορφή του σχεδίου Ανάν” (“…we offered Turkey two incentives, several billion dollars in grants and loans, and Cyprus, in the form of the Annan Plan”). Στις 26 Μαΐου 2004, έναν περίπου μήνα μετά τα δημοψηφίσματα, οι δηλώσεις του κ. Fried παρουσιάστηκαν στον εκπρόσωπο του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών και του ζητήθηκαν διευκρινίσεις.
Ο κ. Boucher ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχει καμιά σχέση του σχεδίου Ανάν με τον πόλεμο στο Ιράκ και ότι το αμερικανικό ενδιαφέρον για το Κυπριακό και οι πρωτοβουλίες των ΗΠΑ για επίλυσή του χρονολογούνται από το 1963, πολύ πριν ο Σαντάμ Χουσεΐν αναλάβει την εξουσία στο Ιράκ και πολύ πριν οι ΗΠΑ αποφασίσουν να εισβάλουν στο Ιράκ
». Στη συνέχεια ανέπτυσσε τους λόγους για τους οποίους «ανέτρεπε» τους ισχυρισμούς του εκπροσώπου του State Department
[6].

Ακολούθησαν σχόλια στον «Φιλελεύθερο» (5.9.04) και τη «Χαραυγή» (24.10.04). Στο θέμα θα επανερχόταν η «CyprusWeekly» στις 28.10.2004 με άρθρο του Alex Efthyvoulos στο οποίο αναφερόταν: «The majority of the Greek Cypriot people, who rejected the plan as unacceptable, came to regard this as a blatant interference by the US government in the internal affairs of Cyprus. The clear objective of this US interference was revealed by Daniel Fried, a senior US State Department official, who told reporters in Washington on June 26 that the Annan Plan was devised specifically to offer Cyprus to Turkey»
[7].

Αυτή την ανόητη κατασκευή διακίνησαν επίσης διάφοροι απόστρατοι αξιωματικοί
[8] και δύο εθνικές μορφές του ελληνικού πανεπιστημίου.

Ο ομόφρων του Γιανναρά, ο αδούλωτος Παναγιώτης Ήφαιστος έγραφε στις 27.2.2005:
«Πριν και μετά τη εκδήλωση του φασιστοειδούς σχεδίου Αναν ακούστηκαν τα πιο απίθανα “επιχειρήματα”: [] Βεβαίως, εκτός του ότι αυτά τα ηλίθια επιχειρήματα δεν αντέχουν σε σοβαρή συζήτηση, ανατινάχθηκαν στον αέρα όταν αμερικανοί αξιωματούχοι δήλωσαν: “όταν προσπαθούσαμε το 2003 να πείσουμε την Τουρκία να μας επιτρέψει το πέρασμα των στρατιωτικών μας δυνάμεων από το έδαφός της στο Βόρειο Ιράκ, προσφέραμε στην Τουρκία δύο κίνητρα: Πρώτο, μερικά εκατομμύρια δολάρια και την Κύπρο υπό την μορφή του σχεδίου Αναν” (Daniel Fried, ανώτερος αξιωματούχος του State Department 26.6.2003). Εν τούτοις, ο βαθμός στοχαστικής και κοσμοθεωρητικής σήψης είναι τόσο μεγάλος ώστε η ίδια κρίσιμη μάζα “διανοουμένων” και πολιτικών προσώπων που εργολαβικά εξυπηρέτησαν αυτούς τους διεθνοφασιστικούς σχεδιασμούς, προσπαθούν να προσαρμόσουν τις συλλογικές παραδοχές στο επίπεδο που επέβαλλε το διαστρεμμένο (sic) ιμπεριαλιστικό σχέδιο καταστολής της ελευθερίας εκατοντάδων χιλιάδων ελλήνων. Ακριβώς, στην επερχόμενη κρίσιμη περίοδο από τις 17 Δεκεμβρίου 2004 μέχρι την έναρξη διαπραγματεύσεων ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, θα πρέπει να αναμένουμε οι ντόπιοι πολιτικοί βρυκόλακες του ιμπεριαλισμού θα ξεθαρρέψουν και πάλιν υποστηρίζοντας πως κοσμητικές και μόνον αλλαγές του μακάβριου σχεδίου Αναν επαρκούν για την δική μας συναίνεση στην υποδούλωση. Στην πραγματικότητα, κάθε φορά που υπάρχει ανάγκη για να εξυπηρετηθούν τα διεθνοφασιστικά συμφέροντα, το προαναφερθέντα αυγά του φιδιού που διαρκώς επωάζονται, εκκολάπτονται για να υπονομεύσουν την ελευθερία των ελλήνων»
[9].

Έτερος ομόφρων του Γιανναρά, ο ανυπότακτος και απροσκύνητος Μάριος Ευρυβιάδης, επίσης του Παντείου, έγραψε σε άρθρο του με τίτλο «Kowtowing to Erdogan and his Islamists»:
«What more do you want us to do, she wonders out loud, while she does remind the Turks that back in March 2003 the Americans did not only offer them billions so that they both, Americans and Turks, could happily attack Iraq, but they offered them, as well “Cyprus in the form of the Annan Plan”. (Quote by Daniel Fried, senior State Department Official at a public meeting in Washington D.C June 26, 2003)»
[10].
Ο ίδιος δημοσίευσε ομιλία του στο περιοδικό «Εθνικές Επάλξεις» που εκδίδει ο «Σύνδεσμος Επιτελών Εθνικής Άμυνας»:
«Στην περίπτωση της Κύπρου η τουρκική πολιτική της απόλυτης ασφάλειας ή της τουρκικής ειρήνης θα είχε θριαμβεύσει αν είχαμε αποδεχθεί και εφαρμόσει το σχέδιο Ανάν. Το σχέδιο αυτό παρέδιδε στο διηνεκές τον γεωπολιτικό έλεγχο της Κύπρου, δηλαδή της Ανατολικής Μεσογείου στην Άγκυρα, και αυτό δεν το λέμε και το υποστηρίζουμε μόνο εμείς. Επιτρέψετέ μου (sic) να σας διαβάσω μια άκρως αποκαλυπτική δημόσια δήλωση-παραδοχή Αμερικανού αξιωματούχου που διαχειρίστηκε το Κυπριακό στο Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο οποίος μέχρι πρόσφατα εργαζόταν στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ και τώρα είναι υφυπουργός Εξωτερικών για Ευρωπαϊκά Θέματα. Το όνομά του είναι Daniel Fried.
Η δήλωση-αποκάλυψη και παραδοχή του Fried έγινε στις 26 Ιουνίου 2003, δηλαδή τρεις μήνες μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ. Η αναφορά έγινε ενώπιον ομάδας Ελληνοαμερικανών που ζήτησαν ενημέρωση για το Κυπριακό. Μεταξύ ήταν και ο γνωστός πολιτευτής από την Καλιφόρνια Aris Anagnos, ο οποίος κράτησε σημειώσεις.
[σ.σ.: Η δημιουργική φαντασία του Μ. Ευρυβιάδη θέλει τον A. Anagnos να έχει κρατήσει σημειώσεις, πράγμα που ο ίδιος ο Anagnos δεν γράφει στο κείμενο στο οποίο στηρίζεται όλο το σενάριο]. Εξηγώντας, λοιπόν, ή δικαιολογώντας αν θέλετε, την αμερικανική πολιτική για το Κυπριακό την περίοδο εκείνη ο κ. Fried αναφέρει, μεταξύ άλλων, και το εξής:
“When we were trying to persuade Turkey to allow the passage of our troops through its territory into Northern Iraq, we offered Turkey two incentives, several billion dollars in grants and loans, and Cyprus in the form of the Annan Plan” (“Όταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Τουρκία να επιτρέψει την διέλευση των στρατιωτών μας μέσα από το έδαφός της στο Βόρειο Ιράκ, της προσφέραμε δύο κίνητρα, αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια σε δωρεές και πιστώσεις και την Κύπρο υπό την μορφή του σχεδίου Ανάν”). Για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων στην Κύπρο και εδώ στην Ελλάδα, οι εσαεί αυτή ομηρεία της Κύπρου που χαρακτηρίζει το σχέδιο Ανάν, και η μετατροπή της σε σατραπεία της Άγκυρας, είναι εντελώς απαράδεκτη ηθικά, εθνικά και ιστορικά
.» (τεύχος Απριλίου 2005, σελ. 26).

Και τότε ο ειδικός από την διακίνηση της πλαστής «δήλωσης Κίσινγκερ» Χρ. Γιανναράς εισήγαγε την «δήλωση Fried» στη μητέρα πατρίδα με τη θηριώδη επιφυλλίδα του στην «Καθημερινή» (5.6.2005). Την επομένη την αναδημοσίευσε ο Χρ. Καπούτσης στην εφημ. «Απόφαση»: «Ειδικά για την Κύπρο , υπενθυμίζω απλά τη δήλωση του αμερικανού υφυπουργού κ.D.Fried: “όταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Τουρκία να επιτρέψει την διέλευση των στρατιωτικών μας δυνάμεων από το έδαφός της για να φθάσουν στο Βόρειο Ιράκ, προσφέραμε στην Τουρκία δισεκατομμύρια δολάρια, την είσοδό της στην Ε.Ε. και την Κύπρο μέσω του σχεδίου Ανάν”»
[11].

Ο Γιανναράς ήταν και συνεχίζει να είναι εκ των πρωταγωνιστών της διακίνησης της πλαστής «δήλωσης Κίσινγκερ» από το 1997. Σε μια τρομερής βιαιότητας επιφυλλίδα του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Κίσινγκερ: επίτιμος “Έλλην προοδευτικός”» δημοσίευε την δήθεν δήλωση Κίσινγκερ την οποία τάχα είχε κάνει «πριν τρία χρόνια σε δημόσια ομιλία του στην Ουάσινγκτων», για να επιτεθεί στην «ιθαγενή “προοδευτική” μας διανόηση και στην ενεργό πολιτική της απόφυση». Το γελοιωδέστερο όλων ήταν η επισήμανσή του για την «επικείμενη λατινοποίηση του ελληνικού αλφαβήτου»: «Είναι απτή απόδειξη ότι η στρατηγική που εισηγήθηκε ο πολύς Χένρυ έχει τεθεί σε εφαρμογή με εντυπωσιακά κιόλας αποτελέσματα».
Διότι, σύμφωνα με τον σοφό Γιανναρά, ο Κίσινγκερ (που εκτός από ανθέλλην είναι και βλαξ), είχε τάχα δηλώσει:
«Ο ελληνικός λαός είναι ατίθασσος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ» («Καθημερινή», 24.8.1997).
Αυτό το κείμενο έβαλε στο στόμα του Κίσινγκερ η εθνικιστική ηλιθιότητα. Όταν διαψεύσθηκε παταγωδώς, ο Γιανναράς αναγκάσθηκε, ένα μήνα μετά, να κάνει «επανόρθωση», προσθέτοντας στην επιφυλλίδα του με τίτλο «Ιστορίας διακύβευση» την εξής σημείωση:
«Οι κύριοι Ν. Α. Καλογερόπουλος και Γεράσιμος Αποστολάτος με επιστολές τους μου ζητούν να γνωστοποιήσω ότι ο Χένρυ Κίσινγκερ διέψευσε την ανθελληνική του δήλωση που χρησιμοποίησα στην επιφυλλίδα μου της 24/8 κατ’ αντιγραφήν από τον “Οικονομικό Ταχυδρόμο”» («Καθημερινή», 21.9.1997).
Λίγους μήνες μετά εξέδωσε τις επιφυλλίδες του σε βιβλίο με τίτλο «Ιχνηλασία νοήματος» (Εκδόσεις Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη). Σ’ αυτό περιλαμβάνονται η επιφυλλίδα με την δήθεν δήλωση Κίσινγκερ (σελ. 32-35) και η επιφυλλίδα «Ιστορίας διακύβευση» (σελ. 99-102), χωρίς όμως τη σημείωση που είχε αναγκαστεί να δημοσιεύσει. Δηλαδή γνωρίζοντας ότι είναι πλαστή, εξακολουθεί να την διακινεί.

Εν κατακλείδι: Οι Ελληναράδες, αεί φόρου υποτελείς στην βλακεία, ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΥΝ ΜΙΑ ΠΛΑΣΤΗ «ΔΗΛΩΣΗ»!!! Μια «δήλωση» που δεν ήταν δήλωση, μια ανύπαρκτη «δήλωση», στηριγμένοι σε ένα κείμενο του Aris Anagnos το οποίο επίσης παραχαράσσουν, άλλος καθορίζοντας «δύο κίνητρα», άλλος «τρία ανταλλάγματα». Πότε ο αμερικανός υφυπουργός φέρεται να μίλησε σε “group a Greek Americans” (τόσο ανόητος ο Fried, το είπε σε Ελληνοαμερικανούς!), κατ’ άλλους το είπε σ’ ένα “public meeting”, και, σύμφωνα με άλλους, μίλησε σε δημοσιογράφους (“who told reporters”)! Μια φράση είναι όλη κι όλη αυτή η δήθεν δήλωση και δεν την παρουσιάζουν τουλάχιστον ίδια, αλλά ο καθένας την αναδιατυπώνει σύμφωνα με το IQ του: “to peruade Turkey” ο ένας, “to pressure Turkey” ο άλλος, “to convince Turkey” ο τρίτος – “offer Cyprus to Turkey” ο ένας, δυο πράγματα προσέφερε στην Τουρκία σύμφωνα με άλλους (“we offered Turkey two incentives” ο ένας, “we gave Turkey two motives” ο άλλος), κι ο καλύτερος, ο Γιανναράς, προσθέτει και τρίτο: βάζει τον Fried να τα δίνει όλα στην Τουρκία – ο Ελληνομέτρης είναι πιο γαλαντόμος.
Άλλωστε είναι πρόσφατη μια άλλη εκδήλωση της γαλαντομίας του: μέχρι και νησιά του Αιγαίου προτιμά να καταλάβει η Τουρκία. Αναφερόμαστε στην ανδραγαθία του να προτείνει κήρυξη πολέμου σε πΓΔΜ και Αλβανία («Ποια κυβέρνηση θα τολμούσε να αντιτάξει ετοιμότητα στρατιωτικής επέμβασης στις ταπεινώσεις στις οποίες μάς υποβάλλουν οι Σκοπιανοί ή στις αθλιότητες που μηχανεύονται οι Aλβανοί σε βάρος της ελληνικής εκεί μειονότητας;»), κλείσιμο της Σούδας (όχι του φρενοκομείου, αλλά της στρατιωτικής βάσης), ακόμη και την τουρκική κατοχή μερικών ελληνικών νησιών του Αιγαίου
[12]: «Προτιμότερη η ξεκάθαρη κατοχή, σώζει περισσότερη ελληνικότητα από την καμουφλαρισμένη υποτέλεια» («Καθημερινή» 21.11.2004). Και ως συνήθως δεν παρέλειψε να καθυβρίσει τους «κουίσλινγκς», ιδιαίτερα αυτούς που είπαν «ναι» στο σχέδιο Ανάν, ιδιαίτατα τον Κ. Μητσοτάκη: «Tουλάχιστον, ας διδάσκονταν από την περίπτωση Kωνσταντίνου Mητσοτάκη σε ποια ευτελισμένη χαμέρπεια μπορεί να καταλήξει ο ενδοτισμός».

Η διαδρομή του κειμένου "giannaras fried":
Δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2005 στο
www.libertynet.gr
http://www.libertynet.gr/searcharticle.aspx?id=429
Δυστυχώς αυτό το site δεν υπάρχει πια.

Στηριγμένος σ’ αυτό ο Διονύσης Γουσέτης έγραψε το άρθρο
«Συκοφαντήστε, συκοφαντήστε, στο τέλος κάτι θα μείνει» στην «Αυγή» της 18.6.2005.
Ο Ριχάρδος Σωμερίτης δημοσίευσε το άρθρο
«H ευγενής μας τύφλωσις» στο «Βήμα» της 24.6.2005.
Πέρασαν σχεδόν δυόμισι χρόνια, ώσπου οι άνθρωποι του Τάσσου Παπαδόπουλου χρησιμοποίησαν και αυτή τη γελοία συνωμοσιολογία κατά την προεκλογική περίοδο στην Κύπρο προεξάρχοντος του υπουργού του Γ. Λιλλήκα. Τότε ο Μακάριος Δρουσιώτης βάσει αυτού έγραψε το άρθρο
«Μια "συνωμοσία" για γέλια και για κλάματα» («Πολίτης» 25.11.2007), το οποίο δημοσίευσε και στα αγγλικά δυο εβδομάδες αργότερα «Who needs the truth when you can make things up? The truth behind the ‘Fried statements’».

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[*]. Με παράπονο γράφει: «Bέβαια η λέξη “ενδοτισμός” είναι απαγορευμένη, όπως και η “εθελοδουλεία”, η “προδοσία”, η “πουλημένη συνείδηση” – σε κάθε σέκτα και σε κάθε κοινωνία παρακμής καταργούνται οι λέξεις αυτοπροσδιορισμού του συλλογικού συμπτώματος.» («Καθημερινή», 22.5.2005, http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_268365_22/05/2005_144535). Παλιότερα ο Γιανναράς είχε χαρακτηρίσει τον Λ. Κύρκο σαν «την πιο κραυγαλέα περίπτωση αφελληνισμένης συνείδησης» («Καθημερινή», 5.12.1999).


[1]. Βιογραφικό του Daniel Fried στο http://www.state.gov/r/pa/ei/biog/46525.htm.


[2]. Τα πλήρη πρακτικά της συνομιλίας του R. Boucher με τους δημοσιογράφους βρίσκονται στο http://www.state.gov/r/pa/prs/dpb/2004/32860.htm


[3]. Το κείμενο του Aris Anagnos βρίσκεται στο http://www.americanhellenic.org/News-article-8.html


[4]. http://www.state.gov/r/pa/prs/dpb/2004/32860.htm


[5]. http://www.eng.ucy.ac.cy/petros/cyprus.html και στο http://www.platinax.co.uk/forum/archive/index.php/t-1796.html


[6]. «Βεβαίως, τα επιχειρήματα του κ. Boucher μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν πολύ εύκολα. Πρώτο, ο πρέσβης Dan Fried δεν είναι “τυχαίος”. Πρόκειται για έναν έμπειρο διπλωμάτη καριέρας, ο οποίος εργάζεται στο διπλωματικό σώμα από το 1977 και έχει υπηρετήσει σε αρκετά πόστα. Από τον Ιανουάριο του 2001 είναι σημαίνον στέλεχος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, με καθήκοντα Ειδικού Βοηθού του Προέδρου Bush και Ανώτερου Διευθυντή για Ευρωπαϊκά και Ευρασιατικά Θέματα. Συμμετείχε ενεργά στον καθορισμό της πολιτικής των ΗΠΑ πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ και γνώριζε από πρώτο χέρι τις διαπραγματεύσεις που γίνονταν με την Τουρκία. Δεύτερο, είναι αλήθεια ότι οι ΗΠΑ ασχολούνται με το Κυπριακό από το 1963, αλλά η πολιτική τους καθορίζεται ανέκαθεν με βάση τα εθνικά τους συμφέροντα και τα εκάστοτε γεωστρατηγικά δεδομένα.
Οι πρωτοβουλίες των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων του σχεδίου Ανάν καθορίστηκαν και με βάση τις συγκυριακές ανάγκες του πολέμου στο Ιράκ και σε σχέση με την Τουρκία. Παρόλο που η μαρτυρία του κ. Fried είναι ικανοποιητική για να επιχειρηματολογήσει κάποιος ότι οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται τη λύση του Κυπριακού στο πλαίσιο του γεωστρατηγικού ελέγχου της περιοχής και της κατανομής των συμμαχικών ρόλων, όπως αυτού της Τουρκίας, η επίσκεψη του κ. Ερντογάν στο Λευκό Οίκο παραμονές της έναρξης της τελικής προσπάθειας για ολοκλήρωση του σχεδίου Ανάν, και η συνεχής επίκληση από τον τελευταίο των υποσχέσεων που του έδωσε ο κ. Bush, δείχνουν ότι, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, οι ΗΠΑ συνέχισαν να προωθούν ηγεμονικό ρόλο για την Τουρκία στην Κύπρο και μετά το τέλος του πολέμου στο Ιράκ
». To πλήρες κείμενο βρίσκεται στο
http://www.simerini.com/nqcontent.cfm?a_id=159251


[7]. http://www.cyprusweekly.com.cy/WebPageContent.aspx?id=9736


[8]. Δες π.χ. αντιστρατήγου ε.α. Γεωργίου Κοράκη, μέλους του ΔΣ/ΕΛΕΣΜΕ:
«Με το σχέδιο Ανάν οι ΗΠΑ προσέφεραν την Κύπρο στην Τουρκία. Η άποψη αυτή δεν αποτελεί αντιαμερικανική προπαγάνδα η αμφισβητούμενη κρίση. Απόδειξη η ξεκάθαρη ομολογία του Daniel Fried που είναι ειδικός σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ που είπε "Όταν προσπαθούσαμε να πείσουμε την Τουρκική κυβέρνηση να επιτρέψει τη διέλευση των στρατευμάτων μας δια μέσου της Τουρκικής επικράτειας στο Βόρειο Ιράκ της προσφέραμε δύο κίνητρα. Το πρώτο ήταν οικονομικό, αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια υπό μορφή δωρεάς η δανείων (δανεικά και αγύριστα). Το δεύτερο κίνητρο ήταν η Κύπρος μέσω του επικείμενου σχεδίου Ανάν." Το σχέδιο λοιπόν σύμφωνα με τους ίδιους Αμερικανούς Αξιωματούχους ήταν ένα bonus των ΗΠΑ προς την Τουρκία» (10 Οκτ. 20004 στο
http://www.elesme.gr/elesmegr/periodika/t24/t24_10.htm).


[9]. http://www.ifestos.edu.gr/22.htm


[10]. http://www.rcenter.intercol.edu/Newsletter/issue7/art03.htm


[11]. http://www.apofasi.gr/index.asp?intid=show&id=8&nid=14124


[12]. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_267185_21/11/2004_124229